รีวิว อิโตะ บันทึกไว้บนสาย(ทางเดิน) ภาพยนตร์จากญี่ปุ่น ศิลปะดนตรีพื้นบ้านมาผสมผสานกับวัฒนธรรมสมัยใหม่

อิโตะ บันทึกไว้บนสาย(ทางเดิน) ภาพยนตร์จากญี่ปุ่น ดัดแปลงมาจากนิยายชื่อเดียวกันของ โอซามุ โคชิกะยะ ที่นำเอาศิลปะการแสดงพื้นบ้านมาผสมผสานกับวัฒนธรรมสมัยใหม่ซึ่งทั้ง2ต่างก็เป็นวัฒนธรรมจากประเทศญี่ปุ่น

เรื่องราวของ อิโตะ สาวน้อยที่ใช้ชีวิตอยู่ในจังหวัดอาโอโมริซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของประเทศญี่ปุ่นและเป็นจังหวัดที่มีชามิเซนเป็นเครื่องดนตรีพื้นบ้านประจำจังหวัด อิโตะมีบุคลิกที่ขี้อายต่างจากกับวัยรุ่นคนอื่น ๆ ในวัยเดียวกันกับเธอทำให้เธอไม่มีเพื่อนที่จะให้พูดคุยด้วย หลังเลิกเรียนอิโตะจะตรงกลับบ้านของเธอที่อาศัยกับคุณพ่อและคุณยาย แต่ก่อนเธอมีงานอดิเรกคือการเล่นชามิเซ็นซึ่งเป็นเครื่องดนตรีที่สืบทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น(เธอเล่นเก่งขนาดที่สามารถหลับตาเล่นได้เลย) แต่หลังจากที่เธอสูญเสียแม่ไปเธอก็ไม่ได้แตะชามิเซ็นอีกเลย

กระทั่งวันหนึ่งโชคชะตานำพาให้เธอได้พบกับประกาศรับสมัครงานเมดคาเฟ่ซึ่งเป็นงานที่ไม่เข้ากับบุคลิกของเธอเลย แต่ด้วยความเผลอใจหรือบังเอิญเธอก็ได้สมัครงานนี้ไป นั่นทำให้เธอได้พบกับเพื่อนร่วมงานที่มีบุคลิกแตกต่างกันออกไป ทั้งผู้จัดการสุดเรียบร้อยดูดีทุกกระเบียดที่ฝันอยากทำงานที่สนุกสนานได้ทั้งวัน รุ่นพี่เมดที่เป็นแม่เลี้ยงเดียว เพื่อนเมดที่มีความฝันจะเป็นนักวาดมังงะ เจ้าของร้านเมดคาเฟ่ผู้มีท่าทีแปลก ๆ แล้วคนเหล่านี้จะช่วยเปิดโลกของอิโตะหรือไม่

โดยรวมเป็นภาพยนตร์กึ่งอนุรักษ์วัฒนธรรมหรือภาพยนตร์สมัยใหม่ก็เป็นได้ เพราะการนำเอาชามิเซ็นซึ่งเป็นวัฒนธรรมทางศิลปะดนตรีพื้นบ้านที่มีมาแต่ช้านานมารวมกับเมดคาเฟ่ซึ่งเป็นวัฒนธรรมสมัยใหม่ที่มีมาได้ไม่นาน แน่นอนว่าเนื้อเรื่องเช่นนี้ถ้าเป็นบางประเทศอาจจะโดนปัดตกเนื่องด้วยเหตุผลที่ว่าไม่ควรนำเอาวัฒนธรรมสมัยก่อนมาดัดแปลงหรือปรับเปลี่ยนเพราะอยากคงไว้ถึงความดั้งเดิมของวัฒนธรรม  แต่สำหรับเรื่อง “อิโตะ บันทึกไว้บนสาย(ทางเดิน)” ถือว่าสามารถนำทั้ง2วัฒนธรรมมารวมกันได้อย่างลงตัว ไม่หวือหวาหรือจัดจ้านจนเกินไป และนอกจากเรื่องของวัฒนธรรมแล้วยังมีเรื่องราวความสัมพันธ์ของคนในครอบครัวและผองเพื่อนของอิโตะคอยเป็นเนื้อเรื่องหลัก จึงไม่ทำให้เกิดความอึดอัดด้านวัฒนธรรมในการรับชมมากจนเกินไป

👉👉 ติดตามเรื่องราวเกี่ยวกับ ดูหนังผี ได้ที่นี่